Opowieść o Alasse i Lethiemie 

                            Rozdział pierwszy

                 Granice Elier czyli Ziemi elfów, wyznaczają cztery strony świata. Na południu płynie rzeka Nen Lusta*  co w języku tych niezwykle pięknych i długowiecznych istot oznacza „Rzeka Pusta’’, albowiem nie ma ona dna i żaden elf nigdy nie dotarł do krańca jej głębin, a brzeg jej przemierza całą południową stronę Elier, by na wschodnim końcu swej drogi  wpłynąć do jeziora  Haiyasse*, które to z kolei wyznacza całą granice wschodnią. Jego nazwa w języku elfów oznacza „Dalekie”, ponieważ wypełniająca je woda sięga daleko, daleko na wschód, a żaden elf nigdy nie dotarł do tamtejszych brzegów jeziora. Natomiast początki swe rzeka Nen Lusta bierze w Pierwszych Górach wyznaczających granicę zachodnią, których szczyty pną się wysoko w górę, lecz żaden elf nie wie, jak wysoko się wznoszą i dokąd docierają, ponieważ w połowie swej wędrówki giną w chmurach. Według wierzeń i legend elfów to właśnie tam mieszka najwyższy stwórca, nazwany przez nich Aira Tar Fanya*, co oznacza „Rządzący Ponad Chmurami’’ w królestwie zawsze niebieskim. Był On bowiem  synem Początku i Końca . Nigdy nikomu się nie objawiał ale powiadano, że wygląda jak światło pełni księżyca w bezgwiezdną noc. Władał mocą  tak potężną, iż nawet jego rodzice nie byli w stanie mu dorównać, a jego decyzje były niepodważalne. Wkrótce jednak  spotkała ich śmierć,a Aira Tar Fanya  pozostał jedyny we wszechświecie. Wtedy to właśnie stworzył Świat, w którym wyznaczył granice Ziemi Elier, a wewnątrz niej zasadził drzewa, krzewy, kolorowe kwiaty i wszelką różnorodną roślinność, po czym powołał do życia wszelkie rasy niezwykłych zwierząt, owadów i ptaków, a sam zamieszkał ponad szczytami Pierwszych Gór, które to stworzył na początku.

                 Przez wiele następnych lat patrzył na swoje dzieło,na życie na nim panujące i podziwiał. W ten sposób Aira Tar Fanya przeżył kilka stuleci, upajając się pięknem świata, które stworzył.                   Pewnego dnia zauważył, że nic nie wyznacza granicy północnej. Zdumiał się bardzo, bo przez wiele tysięcy lat był przekonany, iż wyznaczył wszystkie cztery granice Elier. Mylił się jednak, ponieważ północna granica była otwarta na świat, znajdowała się tam jedynie zielona pokryta kolorowymi kwiatami polana. Najwyższy Stwórca zamierzał natychmiast naprawić to przeoczenie, jednak wtedy naszła go kolejna myśl. Mianowicie chciał, aby prócz zwierząt i roślin jeszcze inne stworzenia zamieszkały na jego pięknym, zielonym i urodzajnym świecie. I stało się tak, jak pragnął, na jego wezwanie przez północną polanę przyszły elfy. Zanim jednak Aira Tar Fanya pozwolił im wejść do Elier ostrzegł ich mówiąc:

-Wszystkie stworzenia na tej ziemi żyją w harmonii i zgodzie, żadne nie jest potężniejsze od drugiego i żadne nie chce nad drugim zapanować, albowiem to jest mój świat, a w moim świecie wszyscy są równi, tylko Ja sprawuję tu władzę jedyną i najwyższą i tak ma pozostać, a jeśli ktokolwiek złamie moje zasady,  spotka go kara straszliwa. – Po tych słowach Aira Tar Fanya wprowadził elfy do Elier, a na polanie stworzył głęboką i szeroką przepaść wyznaczającą czwartą granicę, granicę północną, po czym znów przemówił:

-Niech żadne stworzenie nigdy nie przekracza granic Elier, albowiem stworzyłem wam świat  i a w nim wszelkie dobra. Kto jednak odważy się przebrnąć przez wyznaczone granice, nie spotka za nimi szczęścia tylko wieczny ból, cierpienie i smutek i nie uda mu się odnaleźć drogi powrotnej do Elier . – I tak oto wraz z przybyciem elfów nastała Pierwsza Era Ziemii Elier.   
  


Niniejsze dzieło podlega ochronie prawnej na mocy ustawy o prawie autorskim.